όχι όχι δεν πρόκειται να είναι σαν τις ιστορίες της
Γιαγιάς Αντιγόνης , πρόκειται όμως για μια συζήτηση που είχα πρόσφατα και με έβαλε σε σκέψεις, μπορεί να μου έμαθε και κάτι.
Όταν μετακόμισα από Θεσσαλονίκη για να έρθω στο νησί παράλληλα περίμενα και τη μεταφορική να μου φέρει τα πράγματα στο σπίτι. Όταν με το καλό φτάσανε και κανονίστηκε το ραντεβού για να μου τα φέρουν, με έκπληξη διαπίστωσα πως ο οδηγός του φορτηγού μου ήταν γνωστός. Ήταν ένας συμμαθητής μου από το γυμνάσιο, ας τον πούμε Χάρη. Ο Χάρης λοιπόν όσο ήμασταν στο γυμνάσιο δεν ήταν από τους καλύτερους μαθητές, δεν τα αγαπούσε τα γράμματα, ήταν όμως ένα πολύ καλό παιδί! Ήταν το πειραχτήρι της τάξης, έκανε πλάκα με όλους ακόμα και με τους καθηγητές, άλλωστε γι αυτό τον συμπαθούσαμε όλοι μας.
Στις τελικές εξετάσεις της τρίτης γυμνασίου ο Χάρης έμεινε σε αρκετά μαθήματα, ενώ όλοι μας προχωρήσαμε εκείνος πάλευε να τελειώσει την τρίτη γυμνασίου. Από τότε δεν τον ξαναείδα, δεν είχα νέα του, πάντα όμως αναρωτιόμουν τι έγινε αυτό το παιδί.
Έτσι όταν τον είδα στο φορτηγάκι εκείνη την ημέρα αμέσως του μίλησα. Στην αρχή δεν με γνώρισε αλλά όταν του εξήγησα ποια είμαι γέλασε και μου είπε "που σαι ρε Λένη, Χρόνια και ζαμάνια! Αν δεν μου μιλούσες δεν θα σε γνώριζα"
Αφού είπαμε τα σχετικά, αρχίσαμε να μιλάμε για τις μέρες του γυμνασίου. Άρχισε να με ρωτάει για κάθε συμμαθητή μας αν είχα νέα του καθενός και που βρίσκονται, με παράπονο μου λέει, "Α ρε Λένη, όλοι φύγατε, σπουδάσατε, μόνο εγώ δεν έφυγα ποτέ"
Του απάντησα ότι δεν πειράζει βρε, εσύ έμεινες να προσέχεις το νησί μας.
Με ρώτησε τι σπούδασα και τι θα κάνω τώρα. Για το δεύτερο ερώτημα απάντησα ένα ξερό "δεν γνωρίζω, ότι βρώ!"
Με χαρά μου λέει, και εγώ σπούδασα! Του λέω, άντε! τι σπούδασες καλέ;
- Μόλις τέλειωσα το λύκειο πήγα και σπούδασα πως να οδηγώ νταλίκα, έκανα ένα χρόνο βέβαια να περάσω τα σήματα (είπαμε δεν αγαπούσε το διάβασμα) αλλά μόλις το πήρα το δίπλωμα έπιασα αμέσως δουλειά και εδώ και 3 χρόνια κάνω μεταφορές. Βγάζω ένα καλό μεροκάματο και είμαι ευχαριστημένος!
Η απάντηση μου ήταν ότι έκανε την καλύτερη δουλειά και πως μπορεί όλοι οι υπόλοιποι τότε να προχωρήσαμε μπροστά, να σπουδάσαμε, να φύγαμε από το νησί, αλλά ένας ένας επιστρέφουμε γιατί δεν έχουμε δουλειές! Να μην νιώθει κατώτερος που τότε έχασε μια χρονιά, αλλά να νιώθει υπερήφανος γιατί στην τελική είναι αυτός που κατάφερε κάτι από όλους εμάς.
Είναι τέτοιες οι εποχές μας που μπροστά δεν προχωράνε οι πιο σπουδαγμένοι, οι πιο σπουδαίοι, δεν πα να χεις και 15 πτυχία! Άνεργος θα μείνεις! Μυαλό θέλει! Μυαλό και εξυπνάδα για μικρά και σταθερά βήματα! Τα λέω να τα ακούω και εγώ!
Τα φιλιά μου!