Θες -άλλο-νίκη!

Θεσσααααλονιιιιικηηηηηηηη!! Φτάσαμε εχτές το βράδυ μετά από ένα πολύωρο και κουραστικό ταξίδι, μας ξετίναξε το καράβι, είχε πολλά μποφόρ στο αιγαίο και όλοι μέσα στο πλοίο κρατούσαμε από μια σακούλα! Εγώ βέβαια σαν "καλό παλικάρι που ξέρω κι άλλο μονοπάτι" είχα προμηθευτεί δραμαμίνες και αφού πήρα 2, ήρθα και στάνιαρα και δεν καταλάβαινα και πολλά. Φυτό το μανταρίνι! χαχα
Φτάνουμε Καβάλα και αφού βγήκαμε από το καράβι ήμασταν σε αναζήτηση βενζινάδικου να γεμίσουμε ρεζερβουάρ και να ξεκινήσουμε για Θεσσαλονίκη! - άνοιγμα παρένθεσης- ,ναι ναι πήρα αυτοκινητάκι, ένα μικρούλι για να μάθω επιτέλους να οδηγώ! 4 χρόνια έχω το δίπλωμα και αμάξι γιοκ! με τι λεφτά να αγόραζα καινούριο; οπότε βρήκα ένα μικρούλι και πολύ φθηνό και με την βοήθεια των γονιών μου το αγόρασα! -τέλος παρένθεσης-
Ξεκινήσαμε που λέτε από Καβάλα και φθάνοντας Θεσσαλονίκη ένιωσα τόση χαρά βρε παιδιά! Τόση συγκίνηση! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το αίσθημα που νιώθω όποτε είμαι εδώ! Νιώθω ήρεμη, χαλλλαρη! Έφυγαν τα νεύρα και όλα!
Μπαίνοντας στο σπίτι όμως αναρωτήθηκα πως θα τα καταφέρω να μετακομίσω από εδώ; πώς θα το πάρω απόφαση; ουυυφφφ! το σπιτάκι μου! τόσες αναμνήσεις! 5 χρόνια είναι αυτά!
Ο Γιώργος μου λέει ότι ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μας, κλείνουμε αυτό το "φοιτητικό" και προχωράμε μπροστά, σε καλύτερα πράγματα, θα κάνουμε υπομονή για λίγο καιρό στο πατρικό σου και τελειώνοντας το στρατό θα βρούμε ένα καινούριο σπίτι να νοικιάσουμε και μακάρι να το αγαπήσεις και εκείνο όσο αυτό. Έχει τόσο δίκιο στα λόγια του και προσπαθώ να το δω έτσι το πράγμα αλλά όσο θετικά και αν το σκέφτομαι μια στεναχώρια την έχω. Τέλος πάντων, όλα καλά θα πάνε μωρέ! άντε! συγκινήθηκα πάλι η μουρλή!

Πάλι εδώ

Να μαστε πάααλι εδώωω!!! Αφού έχω πάνω από δυο μήνες να κάνω ανάρτηση είπα να επιστρέψω η ξετσίπωτη!
Που λέτε τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά, είμαι ακόμα στο νησί και τον επόμενο μήνα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για να κάνουμε την οριστική μετακόμιση. Του Γιώργου του έμειναν 4 μαθήματα για να τελειώσει με την σχολή και εγώ απ την στιγμή που δεν έχω δουλειά δεν μπορούμε να συντηρούμε άλλο το σπίτι. Οπότε αποφασίστηκε από κοινού να επιστρέψουμε στο νησί μου προς το παρών, να κάνει και το φανταρικό του και βλέπουμε αργότερα. Εγώ βοηθάω τους γονείς μου με την δουλειά τους μέχρι να βρεθεί κάτι στο νησί -ελπίζω σύντομα- γιατί δεν θα την παλέψω άλλο με την δική τους δουλειά. Τα όνειρα μου γκρεμίστηκαν και με έχει πάρει πολύ από κάτω, ψυχολογικά ακόμα δεν το έχω δεχτεί ότι γυρίζω πίσω, στο παιδικό δωμάτιο μου, με τους γονείς μου και με όλη αυτή τη φασαρία. Είχα άλλα σχέδια για μένα και τώρα τι; Τί σχέδια να κάνω; Το μόνο θετικό σε όλα αυτά είναι ότι θα είμαι με τον Γιώργη μου, τον άνθρωπο μου, μεγάλο πράγμα να υπάρχει κάποιος να σε στηρίζει ψυχολογικά σε ότι και να περνάς.
Είχα κάνει και τα χαρτιά μου για αναπληρώτρια στα ειδικά σχολεία του Β. Αιγαίου αλλά μας βγάλανε την εντοπιότητα από την μοριοδότηση και έμεινα εκτός. Ας ελπίσουμε για την Β φάση, αλλά που πας ρε καραμήτρο χωρίς προϋπηρεσία; Άτιμη προϋπηρεσία! Παντού με κυνηγάς και παντού σε κυνηγώ!
Το έχω ρίξει στο διάβασμα για να μην σκέφτομαι! Λύτρωση! Πραγματική λύτρωση! ότι καλό έχετε να προτείνετε καλοδεχούμενο!
Σύγχυση στο μυαλό και στην καρδιά! Σα μπερδεμένα μου φαίνεται ότι τα έγραψα! Ελπίζω να βγαίνει άκρη!
Περνάω από τα μπλοκοσπιτάκια σας να μάθω τα νεούδια σας! Φιλιά Πολλά! Και καλό χειμώνα!!