Θες -άλλο-νίκη!

Θεσσααααλονιιιιικηηηηηηηη!! Φτάσαμε εχτές το βράδυ μετά από ένα πολύωρο και κουραστικό ταξίδι, μας ξετίναξε το καράβι, είχε πολλά μποφόρ στο αιγαίο και όλοι μέσα στο πλοίο κρατούσαμε από μια σακούλα! Εγώ βέβαια σαν "καλό παλικάρι που ξέρω κι άλλο μονοπάτι" είχα προμηθευτεί δραμαμίνες και αφού πήρα 2, ήρθα και στάνιαρα και δεν καταλάβαινα και πολλά. Φυτό το μανταρίνι! χαχα
Φτάνουμε Καβάλα και αφού βγήκαμε από το καράβι ήμασταν σε αναζήτηση βενζινάδικου να γεμίσουμε ρεζερβουάρ και να ξεκινήσουμε για Θεσσαλονίκη! - άνοιγμα παρένθεσης- ,ναι ναι πήρα αυτοκινητάκι, ένα μικρούλι για να μάθω επιτέλους να οδηγώ! 4 χρόνια έχω το δίπλωμα και αμάξι γιοκ! με τι λεφτά να αγόραζα καινούριο; οπότε βρήκα ένα μικρούλι και πολύ φθηνό και με την βοήθεια των γονιών μου το αγόρασα! -τέλος παρένθεσης-
Ξεκινήσαμε που λέτε από Καβάλα και φθάνοντας Θεσσαλονίκη ένιωσα τόση χαρά βρε παιδιά! Τόση συγκίνηση! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το αίσθημα που νιώθω όποτε είμαι εδώ! Νιώθω ήρεμη, χαλλλαρη! Έφυγαν τα νεύρα και όλα!
Μπαίνοντας στο σπίτι όμως αναρωτήθηκα πως θα τα καταφέρω να μετακομίσω από εδώ; πώς θα το πάρω απόφαση; ουυυφφφ! το σπιτάκι μου! τόσες αναμνήσεις! 5 χρόνια είναι αυτά!
Ο Γιώργος μου λέει ότι ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μας, κλείνουμε αυτό το "φοιτητικό" και προχωράμε μπροστά, σε καλύτερα πράγματα, θα κάνουμε υπομονή για λίγο καιρό στο πατρικό σου και τελειώνοντας το στρατό θα βρούμε ένα καινούριο σπίτι να νοικιάσουμε και μακάρι να το αγαπήσεις και εκείνο όσο αυτό. Έχει τόσο δίκιο στα λόγια του και προσπαθώ να το δω έτσι το πράγμα αλλά όσο θετικά και αν το σκέφτομαι μια στεναχώρια την έχω. Τέλος πάντων, όλα καλά θα πάνε μωρέ! άντε! συγκινήθηκα πάλι η μουρλή!