Poopies

Γεια σας! Γεια σας!
Εύχομαι να είστε όοολοι καλά!!  Γιατί εγώ φίλοι μου τα τελευταία δυο 24 δεν την παλεύω καθόλου, έχω χεστεί πάνω μου και με έχει πιάσει πανικός.
Δεν ξέρω αν σας έχω αναφέρει τη δουλειά μου αλλά εργάζομαι σαν babysitter, όπως κάθε μέρα έτσι και  εχθές το απόγευμα πήγα στο σπίτι που μένει το παιδάκι. όλα καλάαα μέχρι εδώ.
Μου λέει η μαμά του παιδιού να τον ετοιμάσω γιατί σε λίγο θα έρθει ο πατέρας του να μας πάρει να κατέβουμε βόλτα.
Πανικόβλητη τρέχω να τα προλάβω όλα γιατί με ειδοποίησαν τελευταία στιγμή, και όπως πάντα ο νόμος του Μέρφι ήταν παρών και ο μικρός είχε κάνει κακάκια του...
Τον αλλάζω τον ετοιμάζω και φεύγουμε για την βόλτα μας. Πάμε από την δουλειά της μαμάς κάνουμε την πλάκα μας και όλα καλά. Κατά τις 21:00 επιστρέφουμε σπίτι ανοίγουμε την πόρτα και βλέπουμε το μεγάλο ρολόι της εισόδου ανοιχτό, τα συρτάρια ανοιχτά και ένα σαλόνι λες και πέρασε τυφώνας... για δευτερόλεπτα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί και ακούμε ένα μεγάλο ΜΠΑΜ, σε εκείνο το σημείο χέστηκα!! Χέστηκα σας λέω. Να έχω το μωρό αγκαλιά και να τρέμω, ήμουν σίγουρη ότι ο κλέφτης ήταν ακόμα μέσα στο σπίτι. Ανοίγω την πόρτα και αρχίζω να τρέχω με το μωρό αγκαλιά, το μωρό να κλαίει... εγώ να κλαίω.. η μητέρα του να κλαίει.. και να τρέχουμε... φτάνουμε στο αμάξι όπου ενεργοποιήσαμε το συναγερμό -πιο πολύ για εκφοβισμό- και ψάχνουμε τα κινητά μας για να ειδοποιήσουμε την υπόλοιπη οικογένεια. Παίρνουμε και την αστυνομία όπου ήρθε σχετικά γρήγορα, φυσικά οι κλέφτες την είχαν κάνει λούης και άφησαν πίσω τους συντρίμμια.
Με τα πολλά. μπήκαν από το πίσω παράθυρο του σπιτιού, για την ακρίβεια έσπασαν το διπλό τζάμι αλουμινίου παράθυρου και το στόρι μαζί με λοστό και ανενόχλητοι πήραν ότι βρήκαν εκείνο το δίωρο που έλειπα από το σπίτι.
Και που λέτε φίλοι μου τα έχω κάνει πάνω μου γιατί πολύ φοβάμαι ότι άμα δεν είχα φύγει από το σπίτι θα έμπαιναν ενώ ήμουν μέσα με το παιδί;; ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω...
Επίσης έχω τρομοκρατηθεί γιατί είμαι σίγουρη ότι παρακολουθούσαν το σπίτι και δεν μπορώ να το διανοηθώ όλο αυτό.
Ακούω θόρυβο και τρίξιμο και τρέμω...
Είμαι σε κατάσταση σοκ από χθες και δεν θυμάμαι να έχω ξαναφοβηθεί ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου. Ούτε στο εχθρό μου τέτοια λαχτάρα...
Φυσικά στο σπίτι δεν έχει μείνει ακόμα η οικογένεια, φιλοξενείται προσωρινά στη γιαγιά μέχρι να συνέλθουν και εκείνοι από όλο αυτό που τους βρήκε.
Ο μικρός από εχθές λέει, "όχι πάμε άλλο σπίτι, κακό είναι" να μην πάμε στο άλλο σπίτι γιατί είναι κακό,  "ατυνομία.. ατυνομία.. "  αστυνομία αστυνομία
Εύχομαι να το ξεπεράσουμε γρήγορα γιατί δεν γίνεται να ζούμε με τον τρόπο μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Ξαπλώνω το βράδυ και σκέφτομαι... είναι όλα κλειδωμένα;; έχω τίποτα να αμυνθώ;;
Πως θα το ξεπεράσω ψυχολογικά όλα αυτά για να μπορέσω να πάω ήρεμα στη δουλειά μου;;
Φοβάμαι...