Κυριακή

Τις Κυριακές συνήθως μαζευόμαστε όλη η οικογένεια σε ένα σπίτι και τρώμε όλοι μαζί. Σήμερα όμως ήταν μια διαφορετική Κυριακή, ναι μεν είχαμε το γνωστό κυριακάτικο τραπέζι αλλά εγώ ψυχολογικά δεν ήμουν και στα καλύτερα μου. Σήμερα έφυγε ο καλός μου από το νησί, είχε έρθει για την γιορτή μου και σήμερα ήταν προγραμματισμένη η αναχώρηση του, δυστυχώς όμως εγώ το πήρα πολύ κατάκαρδα και με είχε επηρεάσει όλη την ημέρα. έχουμε ζήσει πάρα πολλές αποχωρήσεις θα έλεγε κανείς πως πλέον είμαστε μαθημένοι σε αυτό, εγώ όμως αρνούμαι να το δεχτώ και κάθε φορά βάζω τον εαυτό μου σε πολύ άσχημη φάση. Ξέρω ότι και εκείνος στεναχωριέται, ξέρω ότι θα ένιωθε πολύ καλύτερα αν ήμασταν όλο το καιρό μαζί αλλά σαν άντρας έχει μάθει να το παλεύει πολύ καλύτερα από μένα. Έβλεπα το καράβι να φεύγει και ήθελα να ορμίσω να μπω και εγώ μέσα. Δεν αντέχεται η απόσταση! Ειδικά από εκεί που ξυπνάγαμε και κοιμόμασταν μαζί ξαφνικά φτάσαμε να κοιμόμαστε με ένα κινητό αγκαλιά. Θέλει τρομερή υπομονή αλλά και επιμονή για να μπορείς να έχεις μια υγιής σχέση από απόσταση! Η δουλειά ομολογώ με έχει βοηθήσει πολύ στο να μην σκέφτομαι όλα αυτά, όταν όμως έρχεται η νύχτα και όλο σου το είναι τον αποζητά, εκεί τι κάνεις? Όταν είμαστε μακριά νιώθω ένα τεράστιο κενό, νιώθω άδεια, είναι εντελώς διαφορετικά να είσαι μαζί με τον άνθρωπο σου, να ζεις την καθημερινότητα μαζί του και διαφορετικά όταν υπάρχει απόσταση. Έχει περάσει μια ώρα που έχει φύγει και ήδη μου λείπει πολύ! Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και τα μάτια μου είναι βουρκωμένα. Θέλω τόσο πολύ να ήμουν τώρα μαζί του. "Δεν μπορώ να φανταστώ να μην σ' αγαπάω, να μην είμαστε μαζί" τα λόγια σου με συγκίνησαν πολύ! Πόσα αποχαιρετιστήρια φιλιά προλαβαίνεις να δώσεις λίγο πριν το καράβι αναχωρήσει;